作词 : PETER งุ้ยตระกูล
作曲 : PETER งุ้ยตระกูล
แอบส่งดอกไม้ไปให้ เธอไม่รู้หรอก
กับสิ่งดีดีให้เธอ เธอไม่รู้
ยังคงปิดบังซ่อนอยู่
เธอไม่ต้องรู้ ว่าฉันนั้นคือใคร
ส่งความคิดถึงไปให้ เธอไม่รู้หรอก
เป็นกำลังใจให้เธอ อยู่เสมอ
แม้เราไม่ได้พบเจอ
อย่าเดาเลยเธอ ว่าฉันนั้นเป็นใคร
ฉันอาจเป็นสายฝน เมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือนไฟ เมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นดนตรีกล่อมเธอ เมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาว เมื่อเธอแหงนมอง
แค่เพียงช่วยรับมันไป ในทุกทุกอย่าง
ก็เพียงต้องการให้เธอมีสุขเสมอ
แม้เราไม่ได้พบเจอ
อย่าเดาเลยเธอ ว่าฉันนั้นเป็นใคร
ฉันอาจเป็นสายฝน เมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือนไฟ เมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นดนตรีกล่อมเธอเมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาว เมื่อเธอแหงนมอง
แล้วเมื่อถึงเวลาก็จะรู้
เหตุผลที่ฉันนั้นทำให้เธอไป
จะเขียน ข้อความหนึ่งไปกับดอกไม้
ให้เธอเรียกฉันว่า สายลมที่หวังดี
ฉันอาจเป็นสายฝน เมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือนไฟ เมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นดนตรีกล่อมเธอ เมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาว เมื่อเธอแหงนมอง
ฉันอาจเป็นสายฝน เมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือนไฟ เมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นดนตรีกล่อมเธอ เมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาว เมื่อเธอแหงนมอง